Heb je een advocaat nodig?

Wij helpen jou graag verder.

Gratis intake gesprek
Analyse van jouw situatie
Vaste en gunstige tarieven
Platform van 70 gespecialiseerde advocaten

Licentieovereenkomst en faillisement

Dit hangt in de eerste plaats af van wat er in de oorspronkelijke overeenkomst is opgenomen. Het is dus belangrijk de licentieovereenkomst van in het begin goed op te stellen of te laten nalezen voor je deze tekent.

Vaak geeft de overeenkomst aan elke partij de mogelijkheid om in geval van insolventie van de andere partij een einde te stellen aan de overeenkomst. Insolventie brengt dus niet van rechtswege een einde aan de overeenkomst, evenmin kan de in moeilijkheden verkerende partij zelf een einde stellen aan de overeenkomst.

In geval van een faillissement wordt een curator aangewezen door de Ondernemingsrechtbank. Deze zal de boedel trachten te gelde te maken (of een overnemer zoeken). Het is de curator die zal onderzoeken welke overeenkomsten hij nog zal laten lopen en aan welke hij een einde zal stellen:

Boek XX van het Wetboek Economisch Recht stelt in artikel 139:

§ 1. Na hun ambtsaanvaarding beslissen de curatoren onverwijld of zij de overeenkomsten die gesloten zijn voor de datum van het vonnis van faillietverklaring en waaraan door dat vonnis geen einde wordt gemaakt, al dan niet verder uitvoeren, dan wel of zij de overeenkomsten eenzijdig beëindigen wanneer het beheer van de boedel dit noodzakelijkerwijs vereist. Deze beslissing kan geen afbreuk doen aan zakelijke rechten van derden tegenwerpelijk aan de boedel.

De medecontractant die de overeenkomst met de gefailleerde heeft gesloten, kan de curatoren aanmanen om die beslissing binnen vijftien dagen te nemen. Indien geen verlenging van termijn is overeengekomen of indien de curatoren geen uitdrukkelijke beslissing genomen hebben voor de termijn verstreken is, wordt de overeenkomst als beëindigd beschouwd. De schuldvordering van de schade die eventueel verschuldigd zou zijn aan de medecontractant wegens deze beëindiging, wordt opgenomen in de boedel.

Indien de curatoren beslissen de overeenkomst uit te voeren, heeft de medecontractant recht, ten laste van de boedel, op de uitvoering van de verbintenis in zoverre zij betrekking heeft op prestaties geleverd na de datum van het vonnis tot faillietverklaring.

De curator kan daar echter niet zomaar een einde stellen aan de licentieovereenkomst. Daarvoor moet de beëindiging noodzakelijk zijn voor het beheer van de boedel als een goed huisvader. De voortzetting van de contracten mag de normale vereffening niet beperken.

Zou een “eternal licence” een oplossing kunnen bieden?

Een “eternal licence” of een eeuwigdurend gebruiksrecht is een mogelijkheid.

Vraag is echter of een dergelijke contractuele regeling niet strijdig is met de faillissementsregels van openbare orde, en meer bepaald met de artikelen XX.32 WER die handelen over de nietigheid van bepaalde handelingen. Verschillende situaties zijn denkbaar, al naar gelang het tijdstip van de afgifte (tijdens de verdachte periode of na de faillietverklaring) en de rechten die op de broncode verleend worden (eigendomsrecht of gebruiksrecht).

De eerste situatie betreft vestiging van het gebruiksrecht tijdens de verdachte periode. Dit zijn (meestal) de 6 maanden voorafgaand aan het vonnis van faillietverklaring. Hierna verliest de gefailleerde het beheer over zijn goederen en wordt er een curator aangesteld.

Als de handeling niet abnormaal is en de faillissementsboedel niet schaad, kan men de handeling niet nietig laten verklaren.

Indien de softwareleverancier enkel een gebruiksrecht op de broncode verleend heeft wordt de faillissementsboedel niet geschaad.

Anders is het wanneer de eigendom van de broncode werd overgedragen aan de gebruiker. Vaak is de broncode van een programma het enige waardevolle vermogensbestanddeel van een softwarehuis. Licenties op programma's worden veelal verleend niet tegen een periodieke vergoeding, maar tegen een éénmalige betaling. Omdat ze reeds afbetaald zijn, vertegenwoordigen de licentieovereenkomsten dus geen waarde meer.

Met een “eternal licence” heeft men nog geen toegang tot de broncode. Een andere oplossing bestaat er in dat partijen de broncode in bewaring geven aan een neutrale derde (source code escrow), in wie beide partijen hun vertrouwen stellen. Deze biedt de betrokkenen een aantal waarborgen. De gebruiker krijgt de garantie dat hij over de broncode kan beschikken, indien de leverancier niet meer bereid is of niet meer in de mogelijkheid verkeert om het onderhoud van de geleverde software te verzorgen. Met de broncode in handen kan de gebruiker immers uitwijken naar andere onderhoudsfirma's, zodat zijn bedrijf niet geparalyseerd wordt door gebrek aan onderhoud. De softwareleverancier van zijn kant krijgt de garantie dat de gebruiker enkel toegang tot de bronnen verkrijgt, indien bepaalde (vooraf besproken) omstandigheden zich voordoen.

Heb je een juridisch vraag of wil je advies over licentieovereenkomsten of intellectuele eigendom? Bekijk hier de opties om advies in te winnen.